Η έλλειψη γνώσης και ενημέρωσης για τη διαταραχή ελλειμματικής προσοχής – υπερκινητικότητας έχει οδηγήσει σε παρανοήσεις, εσφαλμένες αντιλήψεις και μύθους σχετικά με τη διάγνωση αυτή. Παρακάτω παρουσιάζουμε και προσπαθούμε να ξεδιαλύνουμε τους συχνότερους μύθους για τη ΔΕΠΥ.

#1 Μύθος: Η ΔΕΠΥ είναι απλά μια διάγνωση που χρησιμοποιείται για να περιγράψει τα άτακτα και ενοχλητικά παιδιά.

Πραγματικότητα: Η ΔΕΠΥ είναι μια νευροψυχιατρική διαταραχή γνωστή για πάνω από πενήντα χρόνια. Τα τελευταία χρόνια με την πρόοδο της επιστήμης έχει γίνει ευκολότερο να αναγνωριστεί, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν υπήρχε από παλιά ή ότι είναι απλά μια μόδα. Κάθε χρόνο στις ΗΠΑ 3-5% του πληθυσμού διαγιγνώσκεται με ΔΕΠΥ. Περίπου 70% από αυτούς που  έχουν ΔΕΠΥ βλέπουν σημαντική βελτίωση με φαρμακοθεραπεία. Αυτά τα φάρμακα ενεργοποιούν περιοχές του εγκεφάλου που είναι υπεύθυνες για την αύξηση της προσοχής και τον αυτοέλεγχο της συμπεριφοράς.

#2 Μύθος: Η κόρη μου είναι πολύ ήσυχη, ντροπαλή και ονειροπόλα. Αποκλείεται να έχει ΔΕΠΥ. Νομίζω ότι αυτό αφορά μόνο υπερκινητικά αγόρια.

Πραγματικότητα: Η ΔΕΠΥ μπορεί να εμφανιστεί και σε αγόρια και σε κορίτσια, αν και  είναι δύο με τρεις φορές συχνότερη στα αγόρια. Η έλλειψη υπερκινητικότητας δε σημαίνει ότι το άτομο δεν έχει ΔΕΠΥ. Τα κορίτσια εμφανίζουν λιγότερο συχνά παρορμητικότητα και υπερκινητικότητα, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι δε μπορεί να έχουν ΔΕΠΥ με κύριο σύμπτωμα τη μειωμένη ικανότητα προσοχής. Δυστυχώς αυτό οδηγεί συχνά στην υποδιάγνωση γυναικών με ΔΕΠΥ.

#3 Μύθος: Πιθανότατα φταίνε όλα αυτά τα junk food που τρώμε, για αυτό έχουμε ΔΕΠΥ.

Πραγματικότητα: Διάφορες έρευνες έχουν δείξει ποικίλα και αντικρουόμενα αποτελέσματα για την επίδραση της διατροφής στα συμπτώματα ΔΕΠΥ. Ο υγιεινός τρόπος ζωής, συμπεριλαμβανομένης της σωματικής άσκησης, της ξεκούρασης και της καλής διατροφής σίγουρα πάντως βελτιώνει τα συμπτώματα ΔΕΠΥ.

#4 Μύθος: Αν οι γονείς μεγάλωναν τα παιδιά τους όπως τον παλιό καιρό, σίγουρα τα παιδιά δε θα είχαν αυτή τη κακή συμπεριφορά που τη λέτε ΔΕΠΥ.

Πραγματικότητα: Οι έρευνες έχουν δείξει ότι η παραμέληση των παιδιών και η έλλειψη πειθαρχίας δεν προκαλούν ΔΕΠΥ. Όπως όμως σε όλες τις διαταραχές, η ενασχόληση των γονέων βοηθάει στο να βελτιωθούν τα συμπτώματα.

#5 Μύθος: Αποκλείεται να έχει ΔΕΠΥ! Δεν έχει κανένα πρόβλημα να συγκεντρωθεί όταν είναι να κάνει πράγματα που του αρέσουν, όπως να παίζει παιχνίδια στον υπολογιστή.

Πραγματικότητα: Οι άνθρωποι με ΔΕΠΥ έχουν γενικά μια δυσκολία στο να συγκεντρωθούν και να  κάνουν πράγματα ιδίως όταν αφορά επαναλαμβανόμενες και βαρετές εργασίες. Όταν κάτι είναι ευχάριστο και ενδιαφέρον μπορούν παρ’όλα αυτά να συγκεντρωθούν

#6 Μύθος: Οι άνθρωποι με ΔΕΠΥ δεν είναι το ίδιο έξυπνοι με τους άλλους.

Πραγματικότητα: Η ΔΕΠΥ δεν σχετίζεται καθόλου με την ευφυΐα. Κάποιος με ΔΕΠΥ χωρίς συννοσηρότητα  είναι το ίδιο έξυπνος με όλο τον κόσμο. Λόγω των συμπτωμάτων ΔΕΠΥ μπορεί να είναι λιγότερο αποδοτικός από τους υπόλοιπους  χωρίς αυτό να σημαίνει ότι έχει λιγότερο μυαλό.

#7 Μύθος: Τα παιδιά με ΔΕΠΥ πρέπει να πηγαίνουν σε ειδικά σχολεία.

Πραγματικότητα: Η συντριπτική πλειοψηφία των παιδιών με ΔΕΠΥ χωρίς συννοσηρότητα δεν έχει ανάγκη ειδικού σχολείου. Διαγιγνώσκοντας και αντιμετωπίζοντας τη ΔΕΠΥ, το παιδί τα καταφέρνει στο σχολείο όπως και οι συμμαθητές του.

#8 Μύθος: Είναι απλά μια φάση. Θα περάσει μεγαλώνοντας.

Πραγματικότητα: Τα παιδιά με ΔΕΠΥ, σε ποσοστό περίπου 70% συνεχίζουν να εμφανίζουν συμπτώματα ΔΕΠΥ και μετά την ενηλικίωση. Μεγαλώνοντας μαθαίνουμε κάπως να ελέγχουμε τη συμπεριφορά μας και τα συμπτώματα υπερκινητικότητας ίσως μειώνονται λίγο, τα υπόλοιπα όμως παραμένουν. Πιθανότατα ένα παιδί με ΔΕΠΥ θα γίνει ένας ενήλικας με ΔΕΠΥ.